..."โอกาส" ไม่ปรากฏบ่อยนัก เราจึงต้องเริ่มต้นใหม่อยู่ร่ำไป
อย่าคิดแต่จะเริ่มต้นใหม่ เพราะสิ่งที่มีอยู่ คือโอกาส สิ่งใหม่ คือความหวัง
ทิ้งเก่าไปหาใหม่ ก็เท่ากับ ทิ้งโอกาสที่มีอยู่ แล้วไปรอความหวัง ที่ยังมาไม่ถึง

****คล้ายกับ ตัวอย่าง ใน นิทานเซน เรื่อง ก้อนหินวิเศษ... ***

.นานมาแล้ว ได้ยินมาว่ามีหินวิเศษอยู่ชนิดหนึ่ง ถ้าผู้ใดที่ได้ครอบครอง
จะสามารถนำไปแตะกับสิ่งของอะไรก็ได้ สิ่งนั้นจะกลายเป็นทองคำ
ทำให้ชายผู้หนึ่งเกิดความสนใจ อยากจะเปลี่ยนแปลงชีวิตให้เป็นคนร่ำรวยขึ้นมา
จึงตามหา หินก้อนนั้นเป็นการใหญ่ เมื่อตามหาจนถึงชายหาดแห่งหนึ่ง
ซึ่งเต็มไปด้วยก้อนหิน เขาตัดสินใจเก็บหินขึ้นมาดูทีละก้อน
ถ้าก้อนไหนไม่ใช่ก็จะขว้างมันลงทะเลไป
เขาใช้ความพยายามอยู่นาน...จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ..ก้อนแล้วก้อนเล่า ก็ยังไม่ใช่สิ่งที่เขาค้นหาอยู่ดี

...และในที่สุดความพยายามของเขาก็ประสบความสำเร็จจนได้
เขาได้พบกับหินวิเศษจริงๆ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไร
เขาก็ขว้างมันลงทะเลไปเหมือนหินก้อนที่ผ่านๆ มา
เขาตกใจมาก ถึงกับรำพันออกมาว่า "ต้องเริ่มต้นใหม่อีกแล้วหรือเนี่ย"
...ในชายหาดนั้น จะมีหินวิเศษชนิดนี้สักกี่ก้อนกันเชียว

...เหตุผลที่ทำให้ชายคนนี้ ละทิ้ง สิ่งที่เขาค้นหามานานก็คือ "ความเคยชิน" นั่นเอง บ่อยครั้งที่เราพยายามค้นหา สิ่งที่ต้องการมาตลอดชีวิต จนกระทั่ง
วันหนึ่งที่เรามี "โอกาส" พบมันแล้ว แต่ด้วย "ความเคยชิน"..ในชีวิตประจำวัน เราก็มองข้าม "โอกาส" นั้นไป

..."โอกาส" ไม่ปรากฏบ่อยนัก เราจึงต้องเริ่มต้นใหม่อยู่ร่ำไป
อย่าคิดแต่จะเริ่มต้นใหม่

เพราะสิ่งที่มีอยู่ คือโอกาส

สิ่งใหม่ คือความหวัง
ทิ้งเก่าไปหาใหม่ ก็เท่ากับ ทิ้งโอกาสที่มีอยู่ แล้วไปรอความหวัง ที่ยังมาไม่ถึง